Przejdź do głównej zawartości

Trójkąt


Sandro Kopp, Tilda Swinton, pastel


Nie złapię szklanki ręką zatłuszczoną kremem.
Moje ulubione spodnie letnie w panterkę rozrywają się w kroku, co to może znaczyć?

Czy trójkąt może być szczęśliwy? Trójkąt miłosny niezbyt, bo nie wszystkie wątki są tu jawne i zwykle ktoś cierpi. W przypadku Tildy Swinton, jej kochanka i partnera, to raczej związek trojga, w którym wszyscy się odnajdują.

Richard Avedon powtarzał, że Diane Arbus mu imponuje, zwłaszcza na jej pogrzebie. Popełniła samobójstwo, ale nie wiadomo czy była od tego szczęśliwsza. 
Wiadomo jednak, że z mężem i parą przyjaciół tworzyła czworokąt erotyczny, na fali wolnej miłości lat 70-tych.

Fascynuje mnie to tak bardzo, jak domniemany kochanek Tildy Swinton, w pełni akceptowany przez partnera, tak przynajmniej spekulują media angielskie. 
Kiedy partner John Byrne opiekuje się bliźniakami, Tilda Swinton zabiera swojego kochanka Sandro Koppa na plany filmowe i przyjęcia. Bardzo ładnie się razem prezentują. Wysoki brunet z brodą i rosła Szkotka.
Tu wszystko wydaje się działać jak należy, niestety w przypadku Diane Arbus eksperyment erotyczny, zakończył się rozpadem przyjaźni i rozwodem. 

Sandro Kopp jest malarzem portrecistą. Szukając, natknęłam się na filmik z wernisażu jego wystawy There Are You. (Dotąd 200 wyświetleń, w tym 5 moich).
Na uroczystości obecni byli: Jim Jarmush, Bjork, Tilda Swinton, bogata pani w obcisłej czarnej sukience, złote balony, Frances Macdormand oraz kilkunastu innych celebrytów, utrwalonych na portretach autorstwa Koppa. Wernisaż zakończony przyjęciem, i występem energetycznego śpiewaka.Śmietanka, którą bardzo zręcznie ubija Tilda.
Czy można ją winić za to, że promuje kochanka? Wielkie rzeczy. Cały świat zna co najmniej kilkanaście takich przypadków.


W kontekście dwóch mężczyzn: kochanka, Tildy i jej partnera, a wszystko to tylko określenia, więc nie należy się do nich zbytnio przywiązywać, ważne są dla mnie zjawisko.
Ekscentryzm w zgodzie ze sobą czy potrzeba-przymus, realizowana w ramach odgrywania przypisanej roli społecznej? Obiektywnie chyba to pierwsze, zwłaszcza, że Tilda Swinton od wczesnej młodości dyskutowała ze swoim gender, mimo, że jej rodzina ma własną szkocką kratkę. 
Tilda ukończyła dobre szkoły- w jednej z nich zetknęła się z Dianą Spencer. Potem studia w Cambridge i nauki stosowane. Chyba kółko teatralne. Następnie 'przedszkole', jak Tilda określa współpracę z Derekiem Jarmanem, z którym realizowała kino autorskie i uczyła się postawy artystycznej.

Tradycyjna trzynasto pokoleniowa rodzina, może być dobrym punktem dla niezależności oraz bycia ponad podziały gender, nie mówiąc o klasowych. Ale oprócz chęci bycia poza, pojawia się w życiu człowieka miłość, która wszystko zmienia.

Czy promocja kochanka może wpłynąć na kulturę w znaczeniu globalnym? Może nie może, ale jeśli powtórzymy podobny schemat kilkanaście razy, stanie się on fenomenem, do którego prędzej czy później powinniśmy się odnieść. 
Jestem daleka od potępiania podobnych zjawisk, bo zupełnie nie podzielam frustracji profesjonalnych fotografików, wywołanej powszechnym użyciem aparatu fotograficznego.
 
Pozwólmy więc Tildzie pomagać bliskiej osobie, pozostawać w kontakcie ze sztuką jeśli to lubi.
Niech spełnia się jako mecenaska, protektorka. Mimo, że poziom prac Sandro Koppa jest tak samo podejrzany, jak to, że nie zna proweniencji swoich modeli oraz konsekwencji.
Każdy prowadzi jakąś grę. Tilda udaje, że Sandro Kopp jest dobrym artystą, a znajoma galerniczka własnie miała do niego dzwonić bo natknęła się na jego genialne prace na aukcji młodych. Sandro udaje, a raczej nie zauważa, że maluje celebrytów. A my myślimy, że cała ta sytuacja ma jakieś znaczenie dla wszechświata.

Oczywiście mówię z perspektywy artystki, która nie do końca uznaje pokazywanie swoich prac jako  rozwojowe. Nie jestem też kochanką Tildy Swinton, co dodatkowo nie ułatwia sytuacji. Ale gdybym miała taką możliwość, to prawdopodobnie bym z niej skorzystała. 

Dotąd Tilda Swinton jawiła mi się jako muza Dereka Jarmana i osoba o poglądach wybiegających poza mieszczański układ oczekiwań społecznych. Jednak patrząc na jej relację z Sandro Koppem, widzę, że każdy z nas nawet ona bywa subiektywny. Posąg zszedł z postumentu.

Wczoraj dowiedziałam się, że partner i ojciec dzieci Tildy mieszka z partnerką w Glasgow, natomiast Sandor Kopp domniemany kochanek przekształcił się w partnera. I tak razem z trójkątem rozpadła się moja teza o pokręconym życiu Tildy Swinton.

Monika Waraxa, Londyn 24/07/13







Komentarze

Popularne posty z tego bloga

W ruchu wszystko się wyładnia

Hozier–hose–'wąż wodny', ale wrażliwy. Trubadur, śpiewa o wiecznej miłości, ponad grobem. Lisach nadgryzających ciało, ale to nie szkodzi, bo miłość jest wieczna. Prosi, żeby matka nie jęczała mu nad głową. Ta też potrafi być wieczna. A w scenerii raczej intymnej przemawia: Kochanie, jest coś tragicznego o tobie/w tobie, Coś magicznego. Zgadzasz się?  dopytuje. Śpiewanie go wyładnia. Wręcz rysy mu się zmieniają. I zęby jakby prostsze, włosy falują, miękko się układają, tańcząc wokół czoła. A potem jak opowiada o śpiewaniu, to jakby ktoś inny. No ale z drugiej strony bez człowieka nie byłoby grania. Syreni śpiew, choć męski. Gdzie to nas zabierze? Do tajemnicy i krainy wiecznej szczęśliwości. A nie jest to dom pogrzebowy. Siergiej Połunin zatańczył niby swój ostatni taniec do Take Me to Church . Tym smutniej, bo tańczy, że płynie. Na szczęście tańczy dalej. Jak te wrażliwości się zgadzają! Jeden tańczy, drugi śpiewa, obaj w ruchu. No aż miło p

Krople czekolady

Kiedy miłość twojego życia okazuje się być pustą zdzirą, nie płacz. Kiedy wróg ma cię w garści, nie umieraj. Kiedy nie możesz wyrazić bólu, czuj. Iggy Pop, fr. Chocolate Drops ,  z płyty Post Pop Depression Iggy Pop, dzięki uprzejmości internetu Film pod tytułem Dobry mieszczanin, nie byłby o nim. W piosenkach z ostatniej płyty Post pop depression  Iggiego Popa, przeważają gorące r ytmy lat siedemdziesiątych, przywodzące na myśl melodie z lokalu ze striptizem, w którym od lat tańczy ta sama dziewczyna. Biednie, zgrzebnie, ma się wrażenie, że życie toczy się gdzie indziej. Albo rytm piosenki w scenie z filmu Away We Go , Sama Mendesa, w której bohaterka od-tańcowuje stratę po śmierci swojego nienarodzonego dziecka. Lub scenka w sypialni pary, która przeżywa kryzys. Żona rozbiera się dla męża w rytm Chocolate Drops i choć nie wie, co będzie dalej, próbuje. W  refrenie, gówno zamienia się w krople czekolady, więc może akurat. Iggy Pop doświadczony, wyżyłowany. Chudy od nark